NAUCZANIE MATEMATYKI W STAROŻYTNYM RZYMIE

System edukacji w starożytnym Rzymie był bardzo podobny do greckiego. Jedynie niektóre przedmioty nauczania były inne. Edukację rzymskich dzieci prowadzono w ich domach, aż do osiągnięcia przez nich  12 lat. Nauczano takie przedmioty jak greckie litery, muzykę oraz, na tym etapie, więcej elementarnej arytmetyki oraz liczenia przy pomocy palców oraz liczydła abakus.
Po osiągnięciu 12 lat chłopcy zaczynali uczęszczać do szkoły literatury, gdzie uczyli się gramatyki, oraz elementy logiki, retoryki oraz dialektyki. Tak jak w Grecji, wielu rzymian zaczynało uczyć się na tym etapie więcej matematyki, udzielanej przez specjalnego wykładowcę. Matematykę wykładano posługując się praktycznymi przykładami, które wyjaśniano wieloma kalkulacjami. Rzymianin pragnący nauczyć się więcej niż przewidywał standardowy program nauczania należał do dużej rzadkości.
Praktyczne i użyteczne podejście rzymian widać w pracach Kwintyliana (jego najważniejsze dzieło w 12 księgach O kształceniu mówcy (łac. Institutionis oratoriae libri XII) zawiera nie tylko teorię wymowy, ale i uwagi o wychowaniu oraz ideał nauczyciela), w których zaleca studiowanie geometrii z dwóch przyczyn. Po pierwsze, istotny jest mentalny trening dzięki studiowaniu aksjomatów i dowodów, po drugie ułatwia prowadzenie politycznych dyskusji, oraz odpowiadanie na pytania związane z pomiarami gruntów.
Z kolei zatrudnieni sofiści woleli uczyć swoich uczniów sztuki wymowy, krasomówstwa oraz informować o aktualnych sprawach w państwie, niż uczyć nauk ścisłych i geometrii.
W tym czasie napisano wiele innych tekstów zalecających prowadzenie różnych kursów edukacyjnych dla osób ze średnich oraz rzemieślniczych klas, jak również dla klas rządzących. Na przykład, Witruwiusz (rzymski architekt i inżynier wojenny żyjący w I w. p.n.e., konstruktor machin wojennych za panowania Juliusza Cezara i Oktawiana Augusta. Twórca tzw. człowieka witruwiańskiego - wizerunku nagiego mężczyzny wpisanego w okrąg i kwadrat, symbolizujące ruch - własną wersję tego wizerunku upowszechnił później Leonardo da Vinci,  zasłynął jako autor traktatu "O architekturze ksiąg dziesięć", który powstał pomiędzy rokiem 20 p.n.e. a 10 p.n.e., Dzieło to jest dzisiaj bezcennym źródłem wiedzy o architekturze i sztuce budowlanej starożytnych Greków i Rzymian). Witruwiusz zalecał by studenci uczyli się geometrii, optyki, arytmetyki, astronomii oraz prawa, medycyny, muzyki, filozofii i historii.
Natomiast Galen zalecał dla lekarzy w II w. n.e., aby studiowali medycynę, retorykę, muzykę, geometrię, arytmetykę oraz dialektykę, astronomię, literaturę i prawo. (Galen, ok. 130 - 200 n.e. – rzymski lekarz greckiego pochodzenia, anatom, utalentowany badacz i pisarz, jeden z najznakomitszych starożytnych lekarzy, wywarł olbrzymi wpływ na rozwój nauk medycznych w średniowieczu i odrodzeniu).
Z kolei Seneka (Młodszy) ur. ok. 4 r. p.n.e. , zm. 65 r.n.e.),  zwany Filozofem. Retor, pisarz, poeta, filozof rzymski. Stoik, piewca heroicznej etyki. Pisał tragedie przeznaczone do czytania. Wychowywał Nerona, zalecał studiowanie geometrii oraz arytmetyki jako przedmioty nieodzowne.
Boecjusz (ur. ok. 480; zm. 23 października 524) – rzymski filozof i polityk, tłumacz. Dzięki jego tłumaczeniom zostały udostępnione łacinnikom:
- muzyczne teksty Pitagorasa,
- astronomiczne rozważania Ptolemeusza
- matematyka Nikomacha z Gerazy,
- geometria Euklidesa,
- teologia Platona,
- logika Arystotelesa
- mechanika Archimedesa.
Jego teksty matematyczne były powszechnie czytane i najłatwiej dostępne dla starożytnych rzymian.
Na edukację matematyki na ogół spoglądano krzywym okiem i uczono ją tylko tam gdzie to było koniecznie i wymagane. Nieprzychylna opinia o matematyce prawdopodobnie była związana z zawodami wymagającymi znajomość matematyki. Zawody te były uważane za pospolite i małostkowe i nie cieszyły się szacunkiem społeczeństwa. Zawody wymagające zaawansowanego poziomu logiki i retoryki traktowano z większym szacunkiem.
To negatywne nastawienie przetrwało aż do średniowiecza i renesansu i dopiero w naszym wieku zmieniło się na pozytywne.